Hava Da Ilır Şiiri - Uygar Yeni

Mevsimin kış olduğuna kar yağınca inanırım ben;
Gece bile kara yüzünü yitirmiş şimdi
Hava da ılıdı biraz
Demek ki şimdi mevsimlerden kış,
İlk kar düşüyor toprağa...

Dışarı çıkmalıyım,
Bir top karla başlamalıyım işe;
Mevsimin ilk adamını dikmeliyim sokağa
Çünkü düşler, bir de kar yağınca ılır biraz…

Mevsim kış, inanıyorum!
Beyaz kelebekler yağıyor sokağa
Ellerimde bir adam, sokağa diker kendini
Hem de en ılıktan, bembeyazdan…

Kardelenler yırtınca dağlardaki beyaz örtüyü
İşte o zaman inanırım;
Bahar dayanmıştır kapıya,
Çaresiz renklere bulanır toprak
Çaresizdir,
Mevsim de yaza çalar…

İnanırım;
Ne zaman yerin yüzü sararmaya yüz tutsa
Sahipsiz yapraklar düşse toprağa
Bilirim sahipsiz olmadığımı,
Sahipsiz olmadığını düşlerimin…

Bilirim, ne zaman beyaz düşler gökten toprağa düşse
İşte o zaman sen gelirsin,
Hava da ılır,
Mevsimin kış olduğuna sen yağınca inanırım…