Hava Çirkin Yüzünü Gösterince

Hava Çirkin Yüzünü Gösterince
Hava çirkin yüzünü gösterince şimşek çaktı
gök güreldi birden
yıldırım düştü
Soma yanıyor bu akşam
Dayanılmaz bir ses var şurda burda
her yerde
Madenciler dışında herkesin tuzu kuru
Yoksullardır ağlayan köşe başında
Avukatlardır baskı altında tutulan meydanda
Dedim ya tuzu kuru onların
Sazlı sözlü gazinolarda eğlenenlerdir onlar
Yoksullar açlık sınırında boğulurken
Kör aynalarda görürken kendilerini
Kara elmasın değerini ölçerken
Bir somun ekmeğin acısı yaşanır gözlerde
Gökyüzünde kara bulut
Yeryüzünde kara elmas
İkisi birleşince kopar kıyamet
ve acı çığlık
ve acı ışık
Bilmem ki hangi ışık karartıyor elmasını
Herkesi yakıp kavuran avukat bankasını
Gören ağlar
duyan ağlar
Para babası güler
yoksul inler
gökyüzü dinler
Tuzu kuru dedim ya size
Daha ne tuzaklar kuracak size
Kurbağa şarkı söyler derede
Para babası oynar harmanda
Üzerinde samur kürkü
Rüzgârın ensesinde
Düvenin taşı yok
Yoksulun aşı yok
Buğdayın unu yok
Para babasının silosu buğday dolu
Çuval çuval yüklenir tırlara
Ahir zaman gelip çattı diyenlere
Onlardır okyanusun anası
Yeryüzünün babası
Bir somun ekmeğin ne dili var ne de gözü
Ayak altında kaldı onurun özü
Yalnızca Ayşe’nin sözü var
On parmağında on hüneri var
Yalnızca onun gecesi gündüzü var
Yalnız senin dikenin var
O diken ki nere yana dönsen batar
Yüreğinden kan akar
Unutulmuş bir hesabın bulunduğu yer açıklar
Madenciler güler
Unutulmuş keskin bıçağın yüzüne bakınca
Sallar ağlayan çocuğun beşiğini