Haüzünlü yaz Şiiri - Muhittin Laçin

HÜZÜNLÜ YAZ

Ey huzur güneşi ey nurun özü
Eksilmeyen eskimeyen hakikat
Gizlinin saklının parlayan yüzü
Ey İlahi gerçek asil nasihat

Sık silkele bütün azalarımı
At bu acı zehri iliklerimden
Ağrıt incit acıt cancığazımı
ıstırap çekilsin kemiklerimden

İçimi kemiren bir marazım var
Kesiyor türaptan ayaklarımı
Bir hayası zebun edebi murdar
Bal sürüp kirletti dudaklarımı

Bu yara içimde ölümsüzleşti
Can fakir fukara Ruhum yoksul aç
Cürmüm irileşti derdim devleşti
Şu zonklayan başım sukuta muhtaç

Nevbahar gecikti hüzünlü bu yaz
Sesi duyulmuyor göçmen kuşların
Gönlüme kırağı düşürmüş ayaz
Kanatları düştü kırlangıçların

Misali ahval bu söze ne gerek
Acım ağır keskin hicranım taze
Ölümden ötesi yokmuş diyerek
Bütün umutları döktüm denize

Muhittin Laçin ( Misali )