Hatun´a Şiiri - Murat Usta

Hayatimin son iki yilini isgal etiin,
Iyisiyle kötüsüyle.
Ve seni ilk gördügüm gün geliyor aklima.
Dükkana gelisin,
O sert ve ayni zamanda ters tavrin.
Giderken,
Ardindan bakakalan bir yabanci.
Yani ben...

Ne cok sevmistim seni.
Gözlerine bakarken
Benim gözlerim doluyordu.
Beni sevdigini görüyordum.
Oysa ne büyük bir yanilgi
Ve körlük icine atmis beni yüregimdeki heyecan.
sana
Seni seviyorum derken ben;
Titriyordu dudaklarin.
Azicik kizacak gibi olsam,
Firliyordu yuvasindan gözyaslarin.
Bende zannediyordum ki
Ask budur.
Ve hicbir zaman bitmeyecek bir sarki söylüyordum sanki ben seninle.

Bitti...
Ölürüm saniyordum sensiz.
Yasiyorum.
Eksikte olsa yasiyorum.
Ama alismam gerek.
Zaten alistimda.
Bundan sonra eksik sayilmam artik.
Cünkü ben,
Ömrümün sonuna kadar sen olmadan seninle
Yani eksik yasayacagim.
Ve bu eksiklik benim tüm hayatim olacak.
Ben sana verdigim sözü tutacagim.
Yeminimi de.
Cünkü ben seninle engüzelini tattim askin.
En büyügünü.
Ve bundan sonra yeryüzünde yasanacak herhangi bir ask;
Siradan kalacak bizimkinin yaninda.
Dedim ya,
Ben sadece sende aldim askin tadini.
Ve bundan böyle tabii ki
Bozmam agzimin tadini.

(15.02.2007-Berlin)