Hatun Şiiri - Nizamettin Özel

Ya hatun; ne olur etme bana bu ezayı,
Ne yaptım hak edecek, ben bu cezayı.

Suç mu sanki, az maaş ile çalışmam,
Otuz senelik devlet memuru babam;

Aldığı anca kendi karnını doyurur,
Yine de isyan etmez, şükreder durur.

Vallahi yeni yetmelerden çıktı, bu icat;
Ne dayak kar ediyor sana, ne nasihat! ! !

Allah’a şükret; ele güne muhtaç değiliz,
Allah nimetini gönderiyor, aç değiliz.

Ben yollara düştüğümde yirmi yaşımda,
Bir tel ak yoktu saçımda ve başımda.

Varsın güzel elbiseler giysin züppeler,
Görüyorum onları, kulağında küpeler.

Daha dün sokaktan geçti bir kaçı,
Kıçına kadar uzanmış hepsinin saçı.

Onlardan uzağım iyi ki, şükürler olsun;
Onlara benzemek mi, Allah korusun.

Bilirim ben bulduğuma şükretmesini,
Bilirim bulamadığım zaman da sabretmesini...