Hattuşaş Güneşi Şiiri - Fuat Eriçok

ben ankara baharlarını bilmem
sevgili felis domesticus angoriencis
nasıl yağar nisan yağmurları birden
ve çimler kokuverirken nasıl parlar güneş
nasıl dağılır sihir gibi sis
ve nerden eser deli rüzgâr tenler ürperirken

bizanslıyım ben güzel hitit kedisi
mavi mor erguvanları severim
ki o dallarda asılı kalmış gençlik günlerim
ki o mor halılara uzanmışken sevgililerim
yumak olur yuvarlanırdım oynasın için keyifle kedilerim

bembeyaz yelkenliler gibi kayıp kayboldular hızla
boğaz’ın köpüklü mavi sularında dünlerim

ben
felis domesticus angoriensis’leri de bilmem pek
bizim buralarda arap tekir sarman’dı adları
hâlâ belleğimde kıvrılmış uyurlar tek tek

şimdi sen bembeyaz tüylerin uzun ipek
ve yumuşak patilerinle şipşirin sürtünerek
mırıl mırıl mırıldıyorsun gözlerin hazla kapalı

fakat bilirim hazırsın her an
keskin tırnaklarınla çok kez canımı yakan
boncuk sarman fettan darbeleriyle
kollarımda bacaklarımda akan kan
olmaya
boyamaya beni
aşk bahçelerinde açan kızıl güllere

ve ben
şaşkın mütevekkil memnun heyhât
kulak vermedeyim hâlâ başımda ötüşen kösnül bülbüllere

sevgili felis domesticus angoriencis
evet eminim diyemem kafamdan karışık
ben eski aşk rüzgârlarıyla şiirler üflerken
ve katılmış poyrazın önüne giderken
çıkageldin güneşin doğduğu ufuklardan şık mı şık

kabulümsün diyorum
ardına kadar kalbimin kapıları
bir kedim bile yok şarkıları söylüyorum

dükkân senin
gir ne alırsan al
şiir resim heykel sevgi
ve taptaze katıksız aşk çuval çuval

yeter ki güzelim
sen felis domesticus angoriencis
canın kanın tüyün kuyruk ve tırnağınla gerçek bir kedi ol
sakın olma sanal

(16 nisan '06)