Hatırlıyorum Şiiri - Şair Otuzbir

hatırlıyorum.
hatırladıkçada ağlıyorum.
aslında ağlamak için hatırlamıyorum.
hatırladığım için ağlıyorum.
sen yokken hüzün girdi damarlarıma.
bir mikrop gibi ve çıkmıyor.
kurtuluşu yokmuş sordum doktorlara.
tek ilacı senmişsin öyle diyor onlar.
ama bilmiyorlar.
acı çekiyorum.
odam sensiz.
ben sensiz.
gitarım bile özlemiş seni arıyor.
bana aldığın şapka hala kafamda.kafama yapıştı sanki.
hiç çıkarmıyorum onu.
onu verdiğin günüde hatırlıyorum.
pastanede sigara içme yasağını hiçe saydığımız günü.
okula gitmediğimiz günü.
hep yaptığımız gibi kendimize tatil verdiğimiz günü.
yavaş yavaş.
küçük adımlarla gidiyorum ölüme doğru.
ölüm bana değil ben ona yürüyorum.
bazen de yaşadığımdan şüphe ediyorum.
dünyayı şu küçük oda sanıyorum bazen.
sensizliğinde kayboluyorum.
herşeyi kendi ellerimle berbat edip sonra da ağlıyorum.
ne garip adamım demi ben.
sana git dedim.
sende gittin.
sonra ben ağlıyorum.
ben bitirdim ve ben bittim.
korktum ait olmaktan ama zaten aittim.
bunu kabullenmekten korktum belkide.ne yeminler ettim ne küfürler arkandan.
ama hiç biri fayda etmedi.
dilimle kalbim hep çelişti.
yüzleşince işte böyle bazen geceleri.
gözyaşı gözyaşı gözyaşı ve duman.
odamda bir sis bulutu var.
tek giderim sigara heralde.alkolde içmiyorum artık fazla.
sigara sigara sigara ot sigara sigara ot.
bazen ot içinde triplere giriyorum.
sanki evde bekliyormuşsun gibi hızlı hızlı geliyorum.
hani sanki markete çıkmışımda bişeyler alıp sana geliyormuş gibi.
hatırlıyorum sevgilim.
herşeyi birbir.
her saniyesiyle.
rüyaydı diyip kendimi avutuyorum.
ama ne rüyaydı be.
şu boktan hayatta gördüğüm ve görebileceğim en güzel rüya.
kimse dolduramadı yerini.
çok denedim.
aklının alamıyacağı kadar çok saçmaladım.
her önüme çıkanla denedim seni unutmayı.
seni unutturan biri çıksaydı evlenirdim onunla
kendime o sözü vermiştim.
ama kimse sen değil.kimse sen olamadı olamaz.
yerin hala bomboş.
sırf seni göriyim diye oturdum mutfaktaki masaya.
hani sana yemek hazırlardım ya beklerdin beklerken bi sigara yakardın dönerdik.
sigaramız bitmesin diye hani.
zar zor geçiniyorduk ya 2 haftalikla.
bi haftayida denk getiremiyorduk haftasonu hep borç alıpta gelirdim seni almaya.
gözlerine sürekli bakmak isterdim.
ama sürekli bakamazdım.
baktığım an dudaklarında bulurdum dudaklarımı ve kendimi.
hakim olamazdım hiç kendime.
bu yüzden hiç bakamazdım bazen.
hatırlıyorum sevgilim her saniyesini.
bir gün otobüste bakmıştım gözlerine insanlar nasılda laf etmişti bize bakınca ben gözlerine.
nasılda konuşmuşlardır kimbilir arkamızdan.
ve hiç umursamazdık.
çünkü biz bu dünyada iki kişiydik.sen ve ben.iki insandık kendi küçük dünyamızda.
sana sayfalar dolusu yazardım.
yazıcak şeyim çok olurdu.
bi türlü sonu gelmezdi ve hala da gelmiyor ya.
hayat işte çok garip.
zaten yazmayı seninle öğrendim.
kendimide seninle bulmamışmıydım zaten.
herşeyi sıfırlamıştık ve başlamıştık.
bebekler gibiydik.
mutlu huzurlu ve hayatın kötülüklerinden habersiz.
yokluğunun ilk günleri hoştum sarhoştum ve unutmak için umutluydum.
sonra biraz sancı başladı kalbimde.
sonra sancı arttı ve her geçen gün daha da sancılandı sol tarafım.
şimdi sol tarafım kanıyor.
ben ağlıyorum orasıda kan ağlıyor.
ölüyorum galiba yada öldüm.
çünkü yokluğun ölümden beter.
yanıyorum sanki.
hani şu varolduğu söylenen tanrının cehenneminde.
eriyorum her geçen gün.
günden güne bir kez daha ölüyorum.
sensizlik hüzün salgılıyor vücudumda.
ve hüzün artık damarlarımda geziniyor kan gibi artık benim için.
rüyaydı biliyorum ve ağlıyorum ağlamayı güçsüzlük sananlara da gülüyorum.
ağlamak asilliktir.
ağlayabilmeyi başarmak.
konuşamıyorum.
konuştuğuma anlamıyorlar sevgilim.
insanlar bizide onlar gibi sanıyor kendileri gibi sanıyorlar.
küçümsüyorlar aşkımızı.
küçümsüyorlar sensizliği.
onlar anlamıyorlar sevgilim beni hiç hemde.
beni bu küçük dünyamızda bi tek sen anlardın.
artık kimse anlamıyor.
hatırlıyorum.herşeyi birbir.
herşeyi birbir eksiksiz.
her saniyesiyle sevgilim
hatırlıyorum.