hatırlıyorum...
sen vardın
gözlerime bakışın
alımlı yürüyüşün
meleksi sesin
narin ellerin vardı
neşeli gülüşün
vede ateşli öpüşün vardı
sen vardın..
çiçeklerle konuşurdun
bunu da hatırlıyorum
şarkılar söylerdin onlara
içli, dokunaklı
ama çoğu zaman neşeli..
hatta hatırlıyorum daha çok maviyi severdin
acaba bu yüzden mi gökler mavidir?
ve sırf bu yüzden mi melekler göklerdedir?
ve sen vardın..
yıldızları izlerdik akşamları
ezgiler mırıldanırdık bilmediğimiz şarkılardan..
hiç duymadığın hikayeler anlatırdım sana
hiç görmediğim yerlerden kalan
sonra soğuk bir akşam rüzgarı eserdi
üşümemek için daha bir sokulurdun bana
hatırladımda ben o rüzgarı da çok severdim..
sen vardın..daha çok
acaba sen hangi çiçek kokardın
yada hangi çiçek sen gibi kokardı
bak bunu hatırlamıyorum..
daha çok temmuz akşamlarını hatırlıyorum senle olan
vede o tutkulu geceleri
gelip saçlarına konan yakıcı yakamozları bide..
ama artık sen yoksun..
uzun zaman alışamadı kalbim yokluğuna
günlerce beraber olduğumuz yerleri dolaştım
senle yaşadığım bütün o güzel duyguları aradım
anlamsız acılar duydum-nerden geldiğini bilmediğim-
anlamsız siluetler gördüm; sanki çoğu sana benziyordu
küfretti tüm organlarım benliğime...
sanırım giderken benide götürdün yanlışlıkla, bilmeden
şimdi boşuna uğraşıyorum aslında
boşuna kandırıyorum kendimi
gerçekte; ne ben eski ben olabildim
nede seni unutabildim...
Kayıt Tarihi : 28.1.2003 01:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!