Hatırlıyormusun Şiiri - Salim Erben

Yağlı tebeşirle yazmıştım sevdamı
Kara tahtaya okursun okunsun
Duymayan bilmeyen kalmasın diye
Süt beyaz sayfalar açmıştım
Adın adımla anılsın diye.
Mevsimin ilk karı düştüğünde
Ağ gibi örtmüştük üstünü
Hayalleri süsleyen geceleri
Çiçek açmıştı kış ortasında.
Donmaya yüz tutmuş su gibi
Yakışmazdı nazara gelmek
Her seferinde kan kaynardı
Göz göze gelindiğinde
Konuşmadan susardık saatlerce
Bozkır saçlı yaban gülü
Kök salmışdı bir kere içime
Ay yüzünde açarken
Düş kurardık biz uyumadan önce
Cennet bahçelerinde gezerdik
Hatırlıyor musun
Cehennem ateşi gibi bir avuç
Köz kalmıştı senden geriye
Yıllar sonra onuda söndürdün
Kopası kökünden o sivri dilinle
Şimdi dilimde kekre bir tat
Açma dudaklarını her seferinde
Sen açtığın zaman ben
Yanıyorum çingene gülüşlerine
Serseri mayın gibi
Bir kadın bir erkeyi ateşlerse
Kıvılcımlar görünmez tufan olur
Yalın ayak yürüdüğün yollarda
Bir içim duru su bakışın..
Pınar başlarında içimi serinleten
Kül rengi dudak sularından
İçsem ölürüm içmesem yaşayamam