Hani geçen gün elele tutuşup yürüdüğümüz
o kızıl ağaçlı yolu hatırlıyor musun?
Anımsıyor musun, hafif hafif esiyordu rüzgar?
Seninle aramızda karakediler cirit atıyordu.
Belki tam o sıralarda Beyoğlu’nda birileri
keşkül yiyordu;
biz birbirimizi yiyorduk,
Her zaman yanımızda olacak kadının
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Devamını Oku
her yerde yanında olmaya ant içtiğimiz
üç ayaklı dünya adaletiydi sevdamız;
sen,
ben,
gölgen-gölgem..
Seni gerçekten istediğim için öperdim.
Yanımda olmanı severdim,
dondurma yemeyi de severdim.
Ama sen tekrar tekrar sorardın; ben ilmik ilmik çözülürdüm....
tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta