Hatırlıyor musun sevgilim?
Bir temmuz günüydü,
Neredeyse tenimizi yakan.
Sıcaktan kaçmak için,
Bir çınar ağacının kollarına atmıştık kendimizi.
Onun gölgesinde serinlerken,
Sen o ağaca ikimizin ismini yazmıştın...
Ve ellerimi tutup, gözlerime bakarak,
“Bu yaşlı çınar şehidimiz olsun.
Bu can bu bedende oldukça,
Seni hiç unutmayacak...” demiştin.
Sonra, “Belki unutmuş gibi yapabilirim,
Ama asla unutmam!” demiştin,
Tebessüm ederek...
Ve aynı sözü benden de almıştın.
Şimdi sen yoksun ya,
Beni bir başıma bırakıp,
Bir daha görünmemecesine gittin ya...
Ben burada hasretinle,
Yanıp tutuşurken,
Senden gelecek bir söze,
Bir kelama muhtaçken,
Bu senin hiç umurunda değil ya,
Düşünmeden edemiyor insan...
Acaba gerçekten unuttun mu beni,
Yoksa unutmuş gibi mi yapıyorsun?
Kayıt Tarihi : 10.9.2020 15:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!