Bir akıl hastanesinin bilmediğim katlarının birinde
Tek bir odada yapayalnız bir köşede
Pencereden dışarıya bakıyorum.
Camın hemen önünde kocaman bir ağaç var
Sokak lambasının ağaca vurması ile
Üzerime değen bir gölge var
Sessizce oturuyorum insan sesi duyamıyorum
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta