Bir akıl hastanesinin bilmediğim katlarının birinde
Tek bir odada yapayalnız bir köşede
Pencereden dışarıya bakıyorum.
Camın hemen önünde kocaman bir ağaç var
Sokak lambasının ağaca vurması ile
Üzerime değen bir gölge var
Sessizce oturuyorum insan sesi duyamıyorum
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta