Hatırlatma İstanbul! Şiiri - Mahmut Çendik

Hatırlatma İstanbul!
Boğazına yapışırım yoksa nefes alamazsın!
Kıçını açıkta bırakır bu acı
Bütün gece titrer bedenin uyuyamazsın!
Fayda etmez direnişlerin, duymaz hıçkırıklarını türbelerin,
Islanır yastığın kurutamazsın!

Hatırlama! Hatırlatma! Hatırlamayalım!
Uzanırsın dokunamazsın!
Gözlerini kaçırırsın bakamazsın!
Bir yudumda zehir gibi çöker içine
Bağımlısı olur kurtulamazsın!

Ey dertli koca şehir! Ey kendine hasret İstanbul!
Sen ki yıllarca Bizans yosmasının koynunda yatmışsın
Her yanını günah sarmış,
Bütün sokakların hüzne bulanmış.
Utancından gözyaşlarını içine akıtmışsın.
Ne ihanetler içmişsin şerbet gibi
Ne yalanlar saklamışsın bağrında
Fatih’in aşkı için nelere katlanmışsın!

Dokunma şimdi benim acıma! Hatırlatma sakın ha!
Daha fazlasını kaldıramazsın!
Seni de kandırır, seni de incitir
Durmadan zonklatır yaranı bu sancı
Birden döner yüzünü, ortada kalırsın!

Unuttur diye geliyorum sana
Tak mücevherlerini süslen benim için döndür başımı al koynuna
Unuttur… Unuttur… Hatırlatma sakın ha!