Hatırlat Şiiri - Celal Nadir Açıkgöz

İlk okul yolunu sonra beynimi kasıp kavuran kenevirleri hatırlat
Gençliğimi hibe edişimi
Aksattığım namazları
Yoruldum, iki kelime dökülmüyor ağzımdan
Susmak; trapezler arasından geçerken övgü duymaktır
Susmak; Bismillahirrahmanirahim derken yeniden doğmaktır
Artık imandan bahset, yontulmuş putları yıkmaktan
Anlat ki; hepsinin kulluk ettiği bir şey yok mu?
Yaşamın kavruk avurtlarından kaçmakta neyin nesi?
Oysa aç karnına üç öğün yutmalı insan derdi, kederi.

Ve diyelim ki çağ dışı kalıyor, yine de inanmalı
Çünkü; Zülfikar kadar keskin bir sözün
Kesemeyeceği yılan başı yoktur.
Çünkü; Yusuf'un çıkamayacağı kuyu yoktur.

Ve kalbimize saplanan kırlangıçlar on üç mayısın şafağında sökülürler
Bana karanlık bir vadiyi andıran gözlerle bakma sevdiğim
Doğuran kim beni? Aşkla kargışlayan kim haber ver.
Usumun azgın köpeğini bağırtan kim böyle?
Otobüs duraklarını havaya uçuran acı kasıklarımda.
Başım tanklar altında eziliyor buna sebep kim?
Geçmiş üzengiye gark olan ellerimi tut, tut bir şeyciğim kalmaz
Bir şeyciğim dedim de bir kelebek öldü bir begonya söndü demin
On ikiden sonra kapanan dükkanlar gibiyiz sevdiğim..