Hatırlasana Şiiri - Ayşe Pehlivan

Birden yine estin derin bir ruzgar gibi
Eğdi tüm ağaçlar başlarını
Sana selamdı
Sana merhaba,
Oysa seninki veda
Kaç bahçe geçtik biz
Ben korkak ve ürkektim
Hatırlasana
Kaç çiçek büyüttük
Bizden sonrakiler için
Hiç dönüp bakmadan
Öncekilerin yaptıklarına…

Durağı kaybedeli
Yıllar oldu diyorken sana
İnanmazdın
Anlamazdın
Ve işte tam da bu nedenle ağlamazdın
Hatırlasana
Kaç kez tökezlediler bizi
Durağı fark edemedik yine
Yine vazgeçmedik
Derin uçurumlar geçtik.

Paylaşmak için
Sahip olmaya çalışmaktı bizimki
Sen kızardın
Bozardın
Oynardın kendi kalene gol atarak
Hatırlasana
Oysa ki galiptin kendi galibin
Alkışlayanlar körlermiş meğer
Şimdi fark edince
Sağırlara anlattıklarımızı
Kızmasana

Ne çok konuşurdum ben
Bazen dinlemek istemediğini bilerek
Bilmen gerektiğine iman ederek
Sen bilmiyormuş gibiydin
Bilmen gerektiğini
Hatırlasana
O günün luzumsuz cümlesi
Bu gün muhtaç olduğun
Ben yorulmam
Yine yeniden ne cümleler kurarım
“Kendine güven ne olur
Önemlisin
Asilsin
Bilgilisin
Ama
İnan bana
Eğer dünün seni yakalarsa
Sen delisin…..”

Ben anlatırdım hani
Duyman dinlemen için
Sen dinlemesen,
Senin yerine
kendime kulak kesilirdim
Sen dinlerken yabancıydın
Gülerken, yalancı
Hatırlasana
Dürüst olmaya benim ihtiyacım var
Sen de ihtiyaçlarına baksana
Gerçek bir okul hatıralar,
Okuduklarını anlasana..

Hani birgün sevinerek gelmiş ve
Şimdi aştık o yolu demiştin
Oysa ki başında olduğumuzu
Görmezden gelmiştin
Hatırlasana
Yorulmuştuk,
Yormuştuk,
Yollar aşmıştık,
Ama o yolun anlamına sonunda ulaşmıştık.
Biz dostum,
Biz aslında
Başkasının yolunu aşmıştık, bizim sanarak
Dertleri çekiyorduk, yarım yarım sayarak
Sonra birgün
Yılları saydık
Birden bire ne çokmuş fark ettik
Oysaki bir’den diğer bir’e
Ama ne çok
Çok ne ama
Aslında
Boşver hatırlama

Sonra bir gün, hani o gün
Fark ettin vazgeçmedin
Neyse ki ben senin yerine
Tüm intikamlardan vazgeçtim
Senden değil,
Senin yerinden değil,
Senin yerine..
Anlasana..
Hadi şimdi
Gücün varsa ağlasana
Ağlasan haa zayıf derler sonra
Doğru değil mi bu
Doğrunun farkına varan
Suçlanır mı?
Doğruya ulaşılmasından korkulur mu?

Bu payımıza düşenin bölümü
Hep büyük parçaları bize verdiler
En ağır yüktü
Onlar vazgeçtiler
Sonra sahiplendik
Sevdik bunu
Onlar adına kazanmayı
Bilmiyorduk, söylemediler
Kendi adımıza kaybetmekte olduğumuzu
Sıfatımıza sıfatlar eklendi
Falancanın çocuğuyduk
Filancanın öğrencisi
Mahallenin yaramazı
Yaşlı hastanın kabusu
Camcının arkadaşı
Hatırlasana
Büzülerek yatsak ta yatakta
Büyüyorduk işte
Farkında olmadan, ayırdına varmadan
Hadi hatırlasana
Önceki korkularımıza rağmen yaptıklarımızı
Şimdi korkmadığımız sadece onlar kaldı…

Hep büyümek isterdik
Uzaklara gidelim derdik
Uzak dediğimiz yer
Olduğumuz yerin dışıydı
Bizden biraz aşırıydı
Hatırlasana
Uzak dediğimiz yer
Mecburiyetlerimizin ulaşamadığıydı
Mecburiyet sayardık
Bakkala gidip ekmek almayı
Mecburiyet sanırdık
Akşamın karanlığında
Oyundan eve çağrılmayı.

Bugün uzaklardayız
Büyük tuzaklardayız

Hatırlasana
Gitmiş gibi hayal ederdik
Hep zengin olurdun sen
Çocuklara para verirdin
Oyuncak alsınlar diye
Sonra büyüdük
Oyuncakçı dükkanında izimiz kaldı
Oyuncaklarda gözümüz
Birbirimize verdiğimiz sözümüz kaldı…
Sen mecburiyetlerin mahkumu
Ben de duygularımın

Boşver deme
Boş aldık zaten
Boş verme sen…

Şimdi gittin
Gitmek istedin ve gittin sen
Şimdi de vaktini
Bizimle yaşadıklarına verdin…
Şimdi de oralardan hep buralara gelmek isterdin.

Boşver deme
Boş aldık zaten
Baş ver ama boş verme
Nasıl hesap veririz bastığımız yerlere
Boş verme….