Hatırlarsın Şiiri - Ahmet Beltekin

Bir deli rüzgâr gibi esip geçmez ki bu sevda,
Bir yaz yağmuru gibi hemen bitmez ki bu sevda,
N'olur terketme beni dalıp bir gün düşüncelere,
Her yerde her şeyde bulunca sevgimi,
Beni hatırlarsın...

Unutma
Geride bıraktığın bir sevda tutkunu,
Her şeyiyle yalnız sana ait...
Dünya başına yıkılır unutulunca,
Anlamı kalmaz bu uçsuz bucaksız maviliklerin...
Sen istersen yine de git,
Bir gün güneş tutulunca,
Beni hatırlarsın...

Yalnız seninle yaşıyorum biliyorsun,
Seninle anlamlar veriyorum hayata...
Nasıl anlatacaksın yüreğine yokluğumu,
Nasıl söz geçireceksin gözlerine?
Bu yaptığın en büyük hata,
Tozlu akşamlar gibi yerleşince yüreğine,
Beni hatırlarsın...

Solgun bir resmin önünde öyle dalgın,
Öyle düşünceli.
Hayatı yeniden yaşarsın hayâllerde,
Unutmazsın asılı kaldığımız umutları,
Her şeye boş verip deliler gibi,
Hasret takılıp kalınca yüreğine,
Ve sen sarılıp kağıda kaleme,
Güneş batıp caddeler boşalınca,
Ve o hain yalnızlığınla başbaşa,
Her satırında teselli bulduğun mektuplarda,
Beni hatırlarsın...

Hüznü sokak lâmbalarından aldım,
Yalnızlığı yıldızlardan.
Bilseydim,
Bunca sene yalnız yaşar mıydım?
Ben hep gözlerimde gözyaşı,
Yüreğimde hasretle yaşadım.
Her yerde her şeyde bulduğum seni,
Yalnızca yüreğinde aradım.
Bir gün yapraklar dökülünce,
Geçtiğin o uzun yollarda adım adım,
Beni hatırlarsın...

Sen de beni çok sevdin biliyorum
Biliyorum hüzün karıştı sevinçlerine
Bir gün en sevdiğin şeyler üstüne dilekler tutunca
Yalnız benimle yaşadığını anlarsın,
Ömür boyu sakın unutma beni,
Ettiğin yemini, verdiğin sözü unutunca,
Beni hatırlarsın...