Hatırlar mısın Şiiri - Samet Özlem

Hatırlar mısın? ...
Hani; rengarenk kır çiçeklerinin kapladığı…nazlı birer gelin gibi süzülen papatyaların,gelinciklerin süslediği,kırlarda yürürdük…
Yaslı tepe derler
Bir tepe vardı ya hani…
El ele uzanırdık, eteklerine
Gökyüzünü seyrederdik, tebessümle
Bulutları bir şeylere benzetirdik…

Bir tuval gibi,düşlerdik geleceği
Üstüne kaderimizi resmederdik
Bir fırça gibiydi duygular elimizde
Rengarenk hayallerle süslerdik…

Hatırlar mısın? ...
Upuzun, dümdüz bir yol çizerdik önce…
Başlangıcı biz, sonu nihayetsiz…
Seninle yürüyecektik…
Çocuklarımız olacaktı ileride
Acılar, dertler bizden habersiz…

Ihlamur ve kiraz ağaçlarının gölgelediği…
Küçük taşlı yolun, etrafında
Boy boy karanfiller,güllerin dizildiği
Bahçenin tam ortasında
Şirin bir evimiz olacaktı..
Unutmak işimize geliyordu,hatırlamamak…Siyahında bir renk olduğunu, kullanmak
İstemiyordum bu tabloda…Ama biliyordum bu resmi kuşatan,çerçevenin siyah olduğunu…
Gerçeklerin yüzü karanlık ve soğuktu
Issız bir ormanın derinlerinde
Korkulu, koyu bir gölgeydi yarınlar
İçinde kayboluyorduk biz, mazide kalıyordu bugün…
Seninle beraber tüm yaşanmışlıklar…
Bir göz kırpımında, rüyamızı yitirmiştik
Çizdiğimiz yol, anlımızda çizgi çizgi
Kırışıyordu! ...
Tuvalimiz yılların elinde, eskimiş
Fırçamız tel tel dökülüyordu…
Hatırlar mısın? O gün seni, yanıma davet etmiştim
Eski günleri bir bir yad etmiştim
Ellerin elimde,yüzüm gülüyordu
En son bir mezar çizmiştik
Yaslı tepenin eteklerine, artık resmimiz bitiyordu…
Hatırlar mısın? ...çerçeveletmemiştim ben bu tabloyu…Tek siyahım sen olmuştun tuvalim de, silemedim seni ömür boyu.