Hatırlar mısın? Şiiri - Cafer Tayyar Özkan

Hatırlar mısın...?
O, engin denizlere meydan okuyan,
Ağladığında yeşile dönen gözlerine,
Asırlara taş çıkartan sevdalı bakışlarımı...
Yüreğimizin kuzineye döndüğü,
Her tarafı sellerin götürdüğü,
Parmaklarına emanetimi taktığım yeri,
Kadınım olmanı,
Muradıma sahiplik yapmanı istediğimi...
Hatırladın mı o sabahı?

Hatırlar mısın...?
Geceyle gündüzü ayıramayacak,
Aldığı her nefeste kokuları çekecek,
Belleğinde yaşadığı sevdayı silemeyecek,
Kalplerde onarılmaz iz bırakacak kadar,
Sevgiye haykırdığımız günlerin ardından,
Beni şaşırtan ve daha da bağlayan elbiseni,
Eti güzeli, saçlarının rengindeki aşk şarabını,
Aşkımıza yer eden unutulmaz şarkımızla,
Sonradan affını verdiğin busemi,
Ulu dergahta oturduğumuz masada,
Koskoca bardaklarla içtiğimiz çayın tadını,
Hüzünlü gözlerle ardımdan salladığın ellerini,
Seni çok seviyorum diye haykırarak ayrılığımızı...
Hatırladın mı o günü?

Hatırlar mısın...?
Sana bir söz verip de, sözümde durmadığımı,
Ardından beni hissederek aradığını,
Uzun ve yorgun bir yolculuğun sonunda,
Affeden gözlerle karşılayışını...
Toros’un yayla et mangalında,
Birbirimize sevgi dolu gözlerle bakışmıştık.
Bir yer vardı hani, birbirimize sarılmıştık,
Bağlılık ve sevda yeminleri etmiştik,
Ardından o şehrin sokaklarında,
El ele tutuşup yürümüştük....
Sonrada gecenin karanlığına bürünmüş,
Yemyeşil parkın sokaklarında yürürken,
Bana sarılmak istediğini,
Bir ömür boyu ayrılmayalım sözlerini...
Hatırladın mı o akşamı?

Hatırlar mısın...?
Yine zemheride baharın yaşandığı,
Hasret rüzgarlarının sevdamız adına dindiği,
Martı çığlıklarının hayallerine karıştığı,
Mavi bir gecede bembeyaz gelinlik gibi,
Vapurun denizi yararak çıkarttığı köpüklere bakarak,
Sana son gelişimi...
Sevgi yuvamızda, aynı yerde beklerdim seni.
Ne zaman kapıdan adımı atsan,
Bir daha geri dönmeyecekmişçesine sarılışlarımızı...
Sen benim saçlarımı okşardın,
Sevgi dolu gözlerle sever sarardın,
Sana adeta yalvarırdım, bir daha ne olur gitme,
Ben ise muradımıza kavuşalım, aşk şerbetini,
Damarlarımıza karışana kadar içelim derdim...
Zaman dursun, bitmesin bu rüya diye yalvarırken,
Kırılamayacak sandığımız ayrılık zincirlerini kopartırcasına,
Kapıyı ardına kadar açık bırakıp hüzünle gidişini...
Göz yaşlarımızın sel olup aktığını...
Hatırlar mısın o günleri?

Hatırlar mısın...?
En son gün yine sana gelmiştim,
Beni her gün koklayıp andığın yere,
Karşında saatlerce oturmuş, yığılmış kalmıştım.
Gözlerim hep seni istediği için,
Bakışlarını kaçırmıştın benden,
Güya bir daha görüşmemek üzere ayrılmıştık.
Daha beş saat olmamıştı ayrılalı ama
Yine telefondaki sesin “gitme” diyordu,
Gitme, seni bir daha görmeliyim...
Zaten göremeden duramazdık ki birbirimizi,
Hissetmeden yaşayamazdık sevgimizi,
Gün batmak üzereydi,
Ayrılık vaktinin geldiğini haber verircesine,
İçimize hasretin acısı ılık ılık inmişti,
Merdivenlerden inerken iki defa durmuştuk.
Önce sen öpmüştün,
Ardından birkaç adım sonra ben.
Kadınım gibi ol, inançlarını geri al yüreğine,
Benim büyük sevdamı o zaman anlarsın diyerek,
Islanan gözlerimle sana veda busesi gönderdiğimi...
Hatırlar mısın o anı?

Elbette hatırlarsın canparçam...
Ben hiç unutmadım ki,
Bir an olsun belleğimden çıkarmadım ki,
Hayat, ne acılarla uğraşacak kadar uzun,
Ne de, bir gül ömrü kadar kısa...
Senden gelecek muradı,
Sevgi ve saygıyla geçecek,
Ömür boyu sürecek vuslatı beklerim...
Hiç unutmadım ki canparçam....
Biliyorum ki, sen de unutmadın.
Unutamayacaksın da...

15 Mart 2003 Ankara