Hatırlar mısın? Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Hatırlar mısın?
Bir zamanlar, gökyüzü mavisiyle dolu,
Rüzgarın hafif esintisiyle dans eden günler.
Gözlerimizde umut, kalbimizde sevgi,
Birbirimize sırdaş, yoldaş olduğumuz anlar.

Hatırlar mısın? İlk defa buluştuğumuz o kafe,
Kahvelerimiz soğurken, içimiz ısınıyordu.
Konuşmalarımızın akışı, gülüşlerimizin ritmi,
Her anı bir ömre bedel, hatırlar mısın?

Sokak aralarında kaybolurken ellerimiz,
Yağmurun serin dokunuşu yüzümüzde.
Islanmış saçların arasından baktığın an,
Gözlerimdeki sevinci hatırlar mısın?

Birlikte izlediğimiz o film, o şarkılar,
Her notada saklıydı duygularımız.
Birbirimize anlattığımız hayaller,
Gece yıldızlarına fısıldadığımız sırlar.

Hatırlar mısın? İlk defa elini tuttuğum an,
Kalbim hızla çarparken, dünya durmuş gibiydi.
Ve o an, seninle sonsuzluğa yelken açtık,
Hatırlar mısın?

Hatırlar mısın?
Biz geçmişte ne vakitler geçirdik?
Sonsuz sevgiyle bakıştığımız günleri,
Birbirimize sarıldığımız anları,
Ve sonsuzluğa taşınan o günleri...

Hatırlar mısın?
Sonsuz bir gülüşünle nasıl aydınlattın beni?
Gözlerinin içine bakarken kaybolduğumu,
Birlikte olmayı ne kadar istediğimi...

Hatırlar mısın?
Birlikte geçirdiğimiz birlikte güzel anları,
Sonsuzluk gibi, yıldızlar kadar parlak,
Birbirimize sevgiyle sarılırken ışıkları.

Hatırlar mısın?
Birbirimize en güzel hediyeyi verdik,
Birbirimizi sevgiyle kabullendik,
Sonsuz bir mutlulukla yaşadık,
Hatırlar mısın?