Ben derim ki önce içimizde ki güzel çocuğu uyandıralım.Hiç vakit kaybetmeden hiç aramadığımız sormadığımız hani bazen elimizde olmadan ihmal ettiğimiz Birinci derece akrabalarımızı ansak bir yol seslerini duysak içten gerçekten yürekten arasak onları, ortak olsak sıkıntılarına, olmaz mı hiç sıkıntıları; bizim olmuyor mu hani o en olmadık zamanda bir ses gelse sevdiğinizden içiniz ne hoş olur demi çoşarız yürekten,bazen bir selam,bazen bir gülüş yeter onlara,yaşlılarımızı hatırlasak bir yol gitsekte ellerini öpsek sevsek sevindirsek olmaz mı zor mu bence değil hadi bir yol içimizdeki çocuğa izin verelim.
Yada bugün içimizdeki çocuğu yolculuğa çıkaralım sevgiyle yo alsın en çokta Çocuklarımızı Sevindirelim onlara en çok şu sözcükleri kullanalım
SENİ SEVİYORUM YAVRUM desek;
Niye biliyormusunuz Çocuk Sevgiyle sulanırsa iyi beslenir
yALAN KoNUŞMAZ o çocuk asla;
Sevgiyle besliyelim onları;
Dostlarımız aklımıza geldiğinde hemen arıyalım yarın geç oılabilir.
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
