Ben derim ki önce içimizde ki güzel çocuğu uyandıralım.
Hiç vakit kaybetmeden hiç aramadığımız sormadığımız
Hani bazen elimizde olmadan ihmal ettiğimiz
Birinci derece akrabalarımızı ansak bir yol seslerini duysak içten gerçekten Yürekten arasak onların sıkıntılarınaortak olsak, olmaz mı hiç sıkıntıları
Bizim olmuyor mu sıkıntılarımız hani o en olmadık zamanda bir ses gelse Sevdiğinizden içiniz ne hoş olur demi çoşarız yürekten,
Bazen bir selam,bazen bir gülüş yeter onlara,yaşlılarımızı hatırlasak bir yol gitsekte ellerini öpsek sevsek sevindirsek olmaz mı zor mu?
Değil hadi bir yol içimizdeki çocuğa izin verelim.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
