Hatırlanilmak Şiiri - Esra Birge

Bir gün daha ölüm döşeğinde iken

Ayakların yere basmadığı bir toprak serpiliyor sertçe
Bir fırtına gürlüyor kağıda
Mavi renkle doldurulmuş hızın yazısı bu içinde karışık akan

Bir yer bir güz mevsiminde içim buz gibiydi
Dışımı ısıtanların dokunmalari artarken

İçimde deli rüzgarları çarptıranların lamba alevi söndürmeye gücü yetmezken
Söndürdükleri ne varsa yalnız bir evin bacası olur artık kalbimin kapısı...

Şimdi değil yalnız, hep gittim hep gittiler
Gidişler de indiğimiz her durakta tazeleyen nefesler biriktirir

Gülünce mutluluk tan, ağlayınca kederden akan da göz değil mi?
Baktığım her yerde yalnızca güzel hatıralar hatırlanası ömür biriktirsin
Tüm adımlarsa yürüdüğüm yolda sana çıkarsın tüm yollar sana çıksın...