Hatırlamalı İnsan Şiiri - Osman Utkan

Hatırlamalı İnsan

hatırlamalı insan
dostluğu, kardeşliği, vefayı ve hürmeti…

doğup büyüdüğü iki göz odayı
tek katlı bahçeli evi, çamurlu sokakları
varisçi gibi bilinen komşuları
sevgi dolu mahalleyi
hatırlamalı
oyuna daldığı arkadaşlarını
salça sürülen ekmeği
terliyken içilen şehir gazozunu
hatırlamalı
yokluk içindeki zenginliği
kanaatin en büyük zenginlik olduğunu
hatırlamalı
Rezzak olana şükrü elden bırakmamalı
bugünü için şımarmamalı insan

müminlerin bir vücut gibi olduğunu
bir müslüman acı çekerse herkesin acı çekeceğini
hatırlamalı
Fırat’ın kıyısında kaybolan kuzunun hesabını
bu dert ile uykusuz kalan Ömer’i
hatırlamalı
insanı insana kurt gibi görenlere inat
“müminler ancak kardeştir” hükmünü
hatırlamalı
ve kardeşinin derdini, derdi bilmeli
hüznünü hüznü saymalı
kardeşin kardeşe emanet edildiğini
dostluğun ve dosttun sırrını
hatırlamalı

yalan saltanatı kol geziyorken
kardeşlerin selam yurdu olduğunu
müminin elinden ve dilinden zarar gelmeyeceğini
hatırlamalı
tarikten önce refik, yoldan önce yoldaşın geldiğini
hatırlamalı
ve öyle yola çıkmalı
yola çıktıklarını da
hatırlamalı sonra
İyi gün dostlarından ziyade, kara gün dostlarını
hatırlamalı
yokluk günlerinde zeytin ekmek yediğini
ekmeğini dostlarıyla paylaştığını
sofrasının misafirle şenlendiğini
hatırlamalı

sonra vefayı hatırlamalı insan
vefası olmayanın sefası olmayacağını
vefasızlığın terki edep sayıldığını
hatırlamalı
vefanın imandan olduğunu
aslında vefanın kendini ve haddini bilmekte gizlendiğini
geçmişe sahip çıkmakla olabileceğini
hatırlamalı
dostların kokusunu
dostların sadra şifa yüzünü
hatırlamalı
dostlara ziyareti ibadet gibi görmeli
inatla ve ısrarla vefayı yaşatması gerektiğini
hatırlamalı

evet hatırlamalı insan
ateş çukurunun kenarındayken bizleri kardeş kılanı
kalpleri birbirine sevdireni
“O seni asla terk etmedi” diyeni
Refiki Ala olanı
en yüce dostu hatırlamalı