bir daha gider miydim zeytinliklerden aşağı
bir daha öyle sıcak sırtımda iklim
bir daha zeytinliklerin arasında gördüğüm o beyaz
o bembeyaz yüzünün tam ortasında gördüğüm hayat
beni birdenbire bıraktı en dibine düşmenin
sesimi bir ormanda bırakıp koştum
bembeyaz bir koşuydu ve upuzun
ellerim ayaklarım bembeyaz.
saçlarını tutup en sonuna atardı bahçenin
bir köşesinde bakmak kalırdı gözlerim ıslak
bir köşesinde yağmur sonrası toprak kokusu
bir köşesinde beyaz sigara sarılmış gibi kalırdık
yaralı beyaz bir hayvandı elleri
başımın üstünde huzursuzluğumu okşayan
kımıltısız bir zeytin ağacının gölgesinde
bir şeyler çekip gitsin diye beklerdim
bir şeyler söylensin
bir şeyler bilinmesin bir şeylerden uzakta
zinciri çözülsün diyeydi gecenin.
bir daha gider miydim
orada yoktum
bir daha söylenir miydi dişlerinin arasında parlayan kelimeler
hatırlamıyorum nasıl tarardı saçlarını güneşte
zeytin ağaçlarından avizeler çizerdim.
gümüş şamdanlar yansa akşamdan sabaha
sonra sessizlik kalsa
havada, suda, toprakta
sessizlik kalsa sessizlik
orada olmayacaktım. gördüm
nasıl görülürse bütün uysallığında görmenin
dündü üstelik beyaz biraz.
20temmuz2022
Sema Enci
Kayıt Tarihi : 29.12.2024 08:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
