Hatırlamak Şiiri - Erdinç Adıgüzel

Karmaşıklığında kayboldum bugün hayat
Daha dün yürümekten yorulduğum yollar
Hayatımda gördüğüm en büyük evler vardı
Benim dünyamdı ikindi vakti boğaza bakmak
Düşünmekti içinde kaybolduğum İstanbul'u
Aynı el omzumdaydı yanı başımdaydı uzakta olsa da
Hep aynı rüyadan uyanırdım çoğu zaman
Hayat ne garip ki her gün geçerken kaybolduğum yollar
Ufacıktı bugün yıllar sonra ben mi büyümüştüm
Yoksa gerçeğe inat yaşanmışlıklara haykırıyor muydum
En son yürüyerek geçtiğim sokaklardan arabamla geçerken
Bir yerlerde bana el sallayan çocukluğum koşuyordu arkadan
Bu sefer gülümseyerek gururla
Böyle olacaktı der gibi içimdeki coşkuyla