Hatırlamak Şiiri - Şevval Mirhan

Piyano sesleri.. Ve ardından hafif dokunuşlarla müziğe farklı bir büyü katan keman.. Bizim şarkımız çalıyor. Tam unuttum derken seni hatırlıyorum yeniden. Çatal elimde, yediğim yemeğe bakıyorum, iştahım kesiliyor. Gözlerin geçiyor gözlerimin önünden. Ve birkaç damla yaş yavaşça süzülüyor yanaklarıma doğru. Ama ağlayamıyorum. Ruhumla, bedenimle, benliğimle aşık olduğum bu adama öylesine muhtacım ki, mecalim yok gelmeyeceğini kabullenmeye. Gelecek de diyemiyorum, bir çaresizlik burhanına kapılıyor bedenım. Tanrının hatalarımızı affedemediği gün geliyor aklıma. Başkasına gittiğimi sandığın fakat benim uçsuz bucaksız acı bir yola sürüklendiğim, sonunu bile bile ağlayarak seni terkettiğim gün.. Bu kez pişmanlıkla kavruluyor beklemekten yaşlanmış bedenimi. Sonra seni düşünüyorum, zaman kavramların geliyor aklıma. ‘ayrılmak mı? Ayrılırsak.. belki ölmem ama uzun bir süre yaşamış da sayılmam. bana ne olur onu da bilmiyorum. tek bildiğim seni asla unutmayacağım. sen farklısın, herkesten farklı.’ gözlerimden akan sıcak damlalar çehremden damlarken hafifçe gulumsuyorum. şuan kimle olduğunu bilmiyorum. ne yaptığına ya da ne hissettiğine dair de en ufak bir fikrim yok. sadece ayrıldıktan 1 ay sonra başka birinin peşinden koştuğunu anımsıyorum. bir de öğrendigimde kalbimin ne kadar acıdığını unutamam. verdiğin sözler, yeminlerin, yazıların kufur gibi yankılanmıştı zihnimde. kurduğumuz hayallerin yalan olabileceğine inanmamsa bir hayli zaman aldı. Aradan seneler geçti, ben de değişmedim değil. Hatta hepsine alıstım da, en kötüsü ‘oğlumuza’ beraber seçebileceğimiz yuzlerce isim varken ‘oğluma’ senden habersiz senin adını vermek.. işte bu gerçekten çok acıtıyor.