Hatırlama Vakti Şiiri - Gülşah Elikbank

Unuttuk;

Buruk gülüşlü çocukların yarınlarımızın umuda açılan pencereleri olduğunu;

Mavi bulutlara süzülen fikirlerin bir güvercin kanadına tutunup;

Gün gelip omzumuza yeniden konuvereceğini, unuttuk.

Unuttuk;

Barışın savaşmanın değil, kardeşçe yaşamanın sonucu olduğunu;

Sol yumrukları havada; tek yürek kalabalıkların;

Ellerinde kırmızılar, kalplerinde beyaz-mavilerle sokaklarda çağlayışını;

Herkesin eşit olduğu günlere hayal diyenlere;

Her şey bir hayalle başladı demenin coşkusunu.

Unuttuk;

Meydanlarda söylenen her bir sözün tarihe iz bırakışını;

Bir düşün ellerimizde, yüreklerimizde, gerçeğin içinde yerini alışını;

İnandığımız değerlerin elden ele taşınışını;

Bir kıvılcım tanesinin çoğalıp tüm şehre yayılışını; unuttuk…

Bir neslin diğerine yadigar bırakacağı bir gülüşün var olduğunu;

Sevmenin, insanca yaşamanın mümkün olduğunu; unuttuk…

İki kıtanın sorgusuzca birleştiği bu toprakların;

Tüm halklara, inançlara kucak açacak yüreklilikte olduğunu, unuttuk.

Şimdi hatırlamanın vaktidir öyleyse;

Damarlarımızda dolaşan kanın özgürlüğe vurgun olduğunu;

Alnımıza yazılan yazgının eşitliğe tutkun olduğunu;

Hatırlamanın ve sessiz çığlıkları son ses haykırmanın vaktidir.

Birken hep olmanın vaktidir…