Bomba düşmüş bu şehrin
Sekiz yaşında çocuğuyum
Hayal kurardım hatırlarım
Düşten güzeldi uçurtmalarım
Şık giydirirdi bayramlarda
Şehrin bu meydanını amcalar
Ben bakardım hayranlıkla
Birden düşen o bombayla...
Oysa büyüyecektim ben
Çocuklar doğuracaktım, kara
Çekik gözlü bana benzeyen
Belki biraz da, seveceğim kocama.
Kek yapmasını istemeyeceğim
Artık geceleri annemi uyandırıp
Buluğ çağım da olmadı benim
Aşk nedir hiç bilmeyeceğim
Cennette diyorlar şimdi benim için
Görmüyorum artık ne hayal ne rüya
Oysa isteselerdi cennet olurdu
Cehenneme çevirdikleri dünya.
Kayıt Tarihi : 15.8.2006 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)