Dünya meşakâtinde her şeyler unutulur,
Varsa bugün, varsa yarın sanırdım.
İnsan bahtiyarsa şimdiki halinden,
Geçen günleri özlemez sanırdım.
Ne vakittir derdim de tasam da aşk,
Ne yazıktır ki ben çok büyük yanıldım.
Hasreti yaralar insanı çocukluğunun
Ben neden bilmem, hep çocukluğumla anıldım.
Bu akşam tanıdık gelen bir müzikle
Yüreğimin 'çocukluğum! ' diyen bağırışlarına kapıldım.
Tüm anılarım doldu gözümün pınarına öylece,
Ben bir gözyaşına bilmeden takıldım.
Ağzım kahkahalarla dans etsin ne fark eder
Ben bir kere zulümlere fırlatıldım.
Herkes yanımda olsa da, ben bir başıma
Bitmeyen hasretlerin denizine bırakıldım.
Kayıt Tarihi : 8.5.2016 18:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tugay Yıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/08/hatirladim-15.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!