Bu gece bir yılın daha son gecesi.Ellerimle maziyi şöyle bir yokladım...ahaa bir şey tuttum! Toz bağlamış üstü...temizledim parmaklarımla,parladı,canlandı...
Kar yağıyor, bahçe bembeyaz..Karataşla, Kurtdeliği'de...heyt be ne güzel...Koştum ve kendimi bahçeye, karların üstüne attım.En çok sevdiğimdi, karın üstüne yatıp,kollarımı ve bacaklarımı açmak..biraz şarkı söyledim..sonra sustum, kar yüzüme yüzüme yağıyor, az birazda çiziyor..Anneciğimin sesini duyuyorum...
-Nazire kızımmm, hahh ordamısın?
-Buradayım annemmm..
-İyi tamam,sesin kesildi de!
Sonradan öğrendim annemden, o zamanlar benim sessiz kalmam pek hayra alamet değilmiş, her sessizlik bir vukuatmış...mutlaka altından bir şey çıkarmış...
Deredeki buzu kırmak isterken,buzla suyun arasında çoook kalmışım...
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
