Hatırladıkça Şiiri - Yahya Akengin

Ömrün vadisinde durmaz akar,
Su, zaman ve rüzgâr
Akar hatta dağların doruklarında,
Dünyaya mühür vuran kayalar

Beynindeki uğultuları anıların,
Arılar gibi durmadan işliyorsa eğer,
Oğul verecektir gelecekte her yarın,
Olsa da arada çakır dikenler

Yazılan, anlatılan, bazen bestelenen,
Yürekten yüreğe dokunan sızılar,
Gelmek isteseler yanına yakın bilerek
Yakışmaz onları kahkahalarla küstürmek

Bazı bazı dolaş eski bahçeleri,
Çağıran güle karşı ellerinden,
Yakalasın pusuda bir diken,
Böyle diriltirsin geçen seneleri

Gitmesin başından o deli duman,
Dursun aklında o hayırsız yâr,
Okundukça olur belki derde derman,
Issız caddeler gibi uzayan mektuplar

Neler yaşamışsa hem hüzünlü hem gülüşlü,
Hatırladıkları kadar zengindir insan,
Eski düşleriyle ezelden kanatlı
Yolcudur menzilden menzile konan

Kıvan ki aşıp gelmişsin dolambaçları,
Karlı dağları, nice fırtınalı geçitleri,
Bırak şaklasın içinde hasretin kırbaçları,
Nedir ki ömür, bir rüyadan gayrı