Hatırla Şiiri - Yunus Güzel

en çok yalnızlığım ağladı,
en çok o kıskandı beni senden
hatırla,
tanıştığımızda gözlerdeki masumiyeti
anadolu kadar saftık,
yağmurdan sonraki gökyüzü kadar mavi
laleyi ilk kez birlikte tanımıştık,
hem de renkleri envai

korkularımızı sıcaklığında eritirdik dostluğun,
o kadar yakındı ki yüreklerimiz,
seni ben zannettiğim oldu kaç kere
hatırla,
seni üzdüğünde,
gönlünün çektiği hergele
kalbim senden daha çok kırılırdı O’na,
sen,önce affederdin benden

mabedine birlikte girerdik,
dileklerimiz hep aynı olurdu
asır geçti belki üstünden,
ya da bugün gibiydi her şey
zaman bir tek dostluğumuzu büyüttü,
çocukluğumuzsa hala dün gibi.

(Adana, 30 Nisan 2011)