Hatırla bir gönül bahçemiz vardı
Dört mevsimi mor güller açardı
Çünkü sen mor gülleri çok severdin
Bensem gamzeli gülüşünü
Evrenin özeti gibi yaratılmış o muhteşem oluşunu severdim
Sensiz kalınca son baharı görmüş
Yapraklar misali rengim solardı
Ardından esen ayrılık rüzgarlarına kapılıp meçhullere dalardım
Şimdiise meçhullerdir diyarim sensizlik olmuş yarim
Kayıt Tarihi : 13.6.2008 02:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!