Hatırla Şiiri - Hayri Yöndem

HATIRLA

Yarım yamalak bir bakış
Ürkek bir umudu kuşanıp
Dayanmıştı kapıya
Neyse içinde kabullenerek
İmzalar atılmıştı altına yarınların
Davetler sofralar kornalar
Kırışmış çarşaflara karışıp
Giden neyse ki sen değildin
Bulantı bir körpeyi yaparken anne
Korkudan biraz, biraz da sevinçten
Titreyen ellerini hissetmedin
Nefessiz, sessiz bir çığlık gibi
Beliren ikinci çizgi
Çizginin ardında bırakmıştı
Şımarık uyanmalar
Salınmalar serpilmeler çağını
Tekmeydin ağırlıktın hacimdin
Sanki ucuna dünya asılı bir sicimdin
Doğmuştun
Nihayet geride kalmıştı
Deriye saplanan bir kıymığı
Kanırtarak çıkarmak
Dokunurken tebessümle yüzüne
Beslerken yudum yudum
Ağrıdan nöbetler geçirirdi
Artık sadece sendin var olan
Öyle ya uyanmaların
Sorgusuz zamansız ilgiler çağırırdı
Gecikmişse yürümen
Konuşmanda varsa bir rötar
Topaldı dilsizdi haftalar aylar
Sen başardıkça bildikçe
Daha aydınlıktı günler
Giydikçe sen
Daha bir süslüydü dünya
Seninle tekrar başlamıştı okula
Olsundu yine sökerdi kelimeleri
Hastalanırdı
Sırf sen mikrop kaptın diye
Doktora
Öksürüğümüz var derdi
Umuttun endişeydin telaştın
Gün geldi onun da boyunu aştın
Çok da geçmeden zaman
Seni yetiştiren kucağa şaştın
Daha dün gibiydi birkaç karıştın
Sınavlar diplomalar törenler
Nihayet sen de ele karıştın
Gittiğin yolların sıkınca besteleri
Terk ettiğin şarkılarla barıştın
Şimdi ellerinde bir avuç toprak
Dilinde
İnneke leminel mürselin
Anlıyoruz
Başında beklediğin
Anneni arıyorsun
Özlüyorsun

(hayri yöndem)