Hatırla! Şiiri - Bilal Aykanat

Ceddim, emelim, ya fikriyatım? Neydi adım?
Ne oldu bana, ya hissiyatım? Ne yaşadım?
Bir vakitler yalnız olsam, boş da olsa ardım,
Ben fikrimin uğruna, koca dağlar aşardım.

Sanki bir başkasıyım artık ne var dünlerden
Bir derya olup taşmış verdiğim ödünlerden
Ne ceddimi bildim, ne yarınımdan eminim
Unuttuğum sözlerim ve Tanrı’ya yeminim

Kendini unutan Tanrı'yı heyhat unutur!
Tanrı'yı unutan kendini elbet unutur
Nedir hayatın gayesi, bu dünya kafesi?
İnsan neden solur, alıp verdiği nefesi?

Haydi kalk artık! Özüne dön ve de hatırla!
Okuduğun her sayfa, yazdığın her satırla
O ilk emir aklında, sakladığın her sırla
Kendi sonuna sen yine kendini hazırla

Özün ki damarlarındaki kanda akmakta
Geçmişin geleceğine acıyla bakmakta
Şu mukaddes tarihin, izini sür atanın
Dinin, kitabın, milletin, bayrak ve vatanın

Zincirlerini kopart, prangalarını kır!
Yalanlarla tıkılsan da gerçekleri haykır!
Mızraklar göğsünde, şaklar kırbaçlar sırtında
Ama imanın dimdik, şaha kalksın atında!