Hatırla Şiiri - Sibel Erenözlü

Üzerimde bir ağırlık var
dediğinde bana
Alnındaki hüzünlü yorgun çizgiler bağrışıyorlardı
Uçsuz bucaksız dönüşü olmayan yolları hatırlatıyorlardı

Kirpikleri nöbetteydi bu gece
Rüzgarların savurduğu
buğday başakları gibi
savruluyorlardı

Gizlice attığım ağları
çektim cesaretsiz
kasılan parmaklarımla
Elimde bir kova yanımda kedi
vardı
Kor kızılı saçlarım aydınlatıyordu deniz feneri gibi
heryeri
İşte o zaman gördüm
ağlara takılmış insanlık ölüyordu

Çıkaramadığın kirli bir iz gibi
hatırla
Hatırla mavilere küskünlüğünü
Seni alıp getirdiğim geceleri
hatırla

Yorgun sözler yazıyorum
limanıma sığınan
Kaç gemiye
Kaç gemiye
kucak açtım
Rotası oldum yelkeni
direğide