Hatırla Şiiri - Mehmet Çiftlikli

saçların dalga dalga savrulur ötelerden
sana her baktıgımdan birini hatırlarım
mu/ammayı atarken dumanlı tepelerden
gidersin bom boş kalan yerini hatırlarım

o senin çılgın bakışların gibi hür
ben ise bir tutsagım dört duvar diplerinden
gözlerimden hep onun göz yaşları dökülür
ve onun elleridir kımıldayan derinden

vadileri bırakıp gittigin günden beri
kuruyan yatagından bir avuç köpük kaldı
yoklugunu kalbime attıgın gün de beri
dalgın omuzlardan sevdalı bir yük kaldı

benim derdimi ancak eriyen taşlar bilir
kaderi yalnızlıktır ona dokunanların
bekledigim her deniz içimden kan kesilir
feryadı deva imiş meger yıkananların

sendemi be vefasız akşamleyin ey ırmak
sonunda kapkaranlık oluyorsun sendemi
yolları birden bire yalnızlıga baglamak
hala anlayamadın mı ondamıdır sendemidir

inçitmek gözlerindeki biriken ışıkları
benden kaçan her umut künhüne pervasızdır
ölenler anlayamaz ölümsüz aşıkları
söyle bu hıçkıran kim bu/şu/mu/amma nedir

şimdi görüyorum ki ufuklara renk veren
göklerden perde perde çogalan tüylerindir
yüz yıllar ötesinden bana haber gönderen
lale zarı çöllere çeviren yüregindir

sen özgürce uçarken bulutlarla beraber
ben belaya gömüldüm hiçranlı bir kafesten
bir gün kırılır kapı açılır pençereler
mehtabın müjdesini alırım son nefesten