Akşamın çöken karanlığı karşısında,
Bir alev hüzmesi gibi yanan gönlüm,
Şarktan garba şimalden cenuba...
Bir bahar akşamı gece yarısı.
Akşamın çöken karanlığı suya...
Daha doğacak günleri beklerken,
Her dem sabırsızca,
Gurupta kaybolan güneş,
Tan ağarıncaya dek esen rüzgâr misali,
Sığların ardındaki ışığa doğru.
Her geçen gün biraz daha;
Doğar hatırana.
24.03.2001
Sivas
Zekeriye Tek
Kayıt Tarihi : 6.4.2013 00:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!