Hatıran Yaşar Şiiri - İrem Aslan

Bir fidan büyür içinde
Sen izlersin papatyaları
Bir fidan çiçek açar
Ağaç olur,
gölgesinde dinlenirsinde,
Hala anlamazsın
Kuruyan ağaçsın
asla yeşermez
Ama fidanlar hep büyür ,
papatyalar hep açar
ve sen
Gün geçtikçe erirsin...
Saat saat..
Gün gün ..
Hafta hafta..
Aylar ,
Koca yıllar geçerde
Gittikçe küçülürsün..
Bir yandan su verirsin,
Hayat olursun büyüttüğün çiçeğe,
Yine de küçülürsün..
Bir zamanlar
Yere göğe,
Hatta
Sığamadığın dünyalara..
Dar gelirdin ya hani
Hatırla..
Yavaş yavaş seyrederken
Soluğun derinleşir
Nabzın yavaşlar gidersin
Yutar dünya seni artık
Yok olursun .varlık deyasında,
Ardından bir kaç can ile
Sadece
Suladığın O çiçek
Ruhundan öper seni
Vefa hiç ölmez
ama sen çürürsün.
Unutma.
Geride dokunduğun hayatlar da yaşar
Ama bir tek o çiçek
Seni minnetle anar
Sen çoktan ölürsün
Hatıran yaşar..