Yapraklar dökülürken sessizce yere
Bülbüllere sordum seni
Baharda bir çiçeğin yaprağında,
Yağmurda akan selde aradım ben seni.
Gözlerin,baharıma bahar katan nefesin...
Karanlık vefasızca girdiğinde odama,
Kandillerin yanmasıyla hatırlamam bir oldu seni
Hani gidiyorum demiştin bana
Hani son kez duyduğumda o sesi.
Adımını her attığında bu yürek
Sana haykırdı,sana koştu ve arkandan
Senin için ağladı.
O günden sonra dinlediği en hüzünlü şarkı yüreğimin,
Gittiğin kaldırımlardan çıkan sesti,adımlarındı.
Sonra tutuştu bir alev,
Göğüs kafesimden hasretimin dumanları sızdı.
Duvarlarda seslerin çınladı,
Makamların arasından sen çıktın.
Gittin,özlemimin yetemeyeceği kadar uzaklardasın artık.
Unut beni,
Sevgimi,özlemimi,
Sana yazdığım onlarca dizeyi,
Unut.
Fakat şunu bil ki,
Sen sevdamdan çıkamayacak kadar derindesin
Ben unutamadım seni
Gittin desem de
Her an kalbimdesin.
Kayıt Tarihi : 16.7.2017 14:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!