Hatıraların gölgesinde Şiiri - Ahmet Ayar

ürkerek yürüyen kuşlar gibi gölgesinin arkasında
bir ayağı çarparken diğerine gölgesi vurur gözlerine
ve umut beklerken alnına çarpan rüzgar
susturmaz, susturmaz sesini yalnızlığın

yapraklarda süzülen ikindi güneşi,
akşam sessizliği,
rüzgarın ıslığı,
yuvasına tüy götüren serçenin kıvraklığı
susturmaz, susturmaz sesini yalnızlığın

çırpınıyor hatıralar
ve başlıyor sızlamaya yüreğim, bende kalan kısmında
küçük şehrin İstiklal Caddesi ayaklarımın altında
ışıklı zeytin ağaçları bile parlamıyor,
parlamıyor, boncuklu iğnelerin kadar

acı, öyle tarifsiz ki;
bir kuş çırpınıyor içimde, kırık kanatlarıyla
ayaklarım mecalsiz boğuşuyor parke taşlarıyla

gecem durgun denizler gibi,
odam sensiz,
işittiğim sesler duvarlar sessiz …

zaman, öyle mahcup ki;
bir tren yolu kesiyor büyük şehrin tozlu caddesini
yürüyor ayaklarımız alaca karanlıkta

köşede bir mahalle çeşmesi, sağ tarafta
yolumuzda garip bir mezarlık selamlıyor, soğuk sabahlarda
yürüyoruz bugünleri biriktirdiğimiz o eski sokaklarda

başkaları için yaşadık hep
ne derin çizgilerimize aldırdılar ne yorgun bileklerimize
yağmalıyorlar şimdi umutlarımızı,
yaşayacağımız yıllarımızı,
gökyüzümüzden bulutlarımızı

yaşamak diyorum;
tam da gücümüzü toplamışken
duymuyorlar bizi feryadlarımızda,
sızmaya başlıyor damlalar dudaklarımızda

bilek yorgunluğu, belki de gönül yorgunluğu
ancak uyutuyor gecenin derinliklerinde ruhumuzu