Hatıraların Gölgesinde Şiiri - Meftun Ha ...

HATIRALARIN GÖLGESİNDE

Yılların ardından hâlâ aynı acıyla uyanıyorum,
Gözlerimde senin silinmez gölgeni taşıyorum,
Bir zamanlar kalbime düşen o ateş,
Şimdi külleriyle bile ruhumu yakıyor.

Bir defterin arasında sararmış bir mektup gibi,
Saklı kalmış hatıralarda sesin çınlıyor,
Her kelimede yeniden doğuyor özlemin,
Ve ben her hecede yeniden yıkılıyorum.

Ne zaman rüzgâr esse saçlarıma,
Ellerini hissediyorum usulca omzumda,
Bir zamanlar bana ait olan o sıcaklık,
Şimdi yokluğunda bir hançer gibi saplanıyor.

Şehirlerin kalabalığında bile yalnızım,
Çünkü adımlarımda hep senin izlerin var,
Bir sokakta durup gökyüzüne baktığımda,
Yüzünü yıldızların ışığında arıyorum.

Zamanın elleri acımasızca beni sürüklerken,
Gönlümde seninle duran saatler hiç ilerlemiyor,
Geceler birer mezar taşı gibi üstüme kapanıyor,
Ve sabahlar sadece yarım bir umut gibi doğuyor.

Bir şarkının içinde buluyorum seni,
Her mısrasında kalbime değen bir sızı var,
O şarkı biterken ben yeniden başlıyorum,
Çünkü özlemin hiçbir zaman bitmiyor.

Fotoğrafların solmuş olsa da gözlerimden,
Yüzün hâlâ ilk günkü tazeliğiyle kalbimde,
Gözlerindeki derinlik bir denizdi benim için,
Şimdi o denizde boğulmuş bir gemi gibiyim.

Rüyalar bile acımasız davranıyor bana,
Çünkü her gece seni getirip sabah geri alıyor,
Ellerini tutmak için uzandığımda,
Uyanışım bir uçurumdan düşmek gibi oluyor.

Anılarımın içinden çıkamıyorum,
Her köşe başında senin adını fısıldıyor rüzgâr,
Bir kere bile dönüp bakmaman yetti bana,
Ömrüm boyu sana bakmaktan yorulmadım.

Kalbimde taşıdığım yük gün geçtikçe ağırlaşıyor,
Ama o yükün adı sensin, bırakmaya kıyamıyorum,
Çünkü seni unutmak, kendimi inkâr etmek demek,
Ve ben kendimden bile vazgeçmeyi göze alamıyorum.

Bir gün belki yollarımız yeniden kesişir diye,
Her adımımı bir bekleyişin üstüne kuruyorum,
Ve bil ki sen gelmesen bile, ben ölene dek,
Aşkımın kapısını sana açık bırakıyorum.

Şimdi hayat akıp gidiyor, ben ise duruyorum,
Hatıraların gölgesinde her gün yeniden yanıyorum,
Seninle bitmemiş bir hikâyenin içinde,
Yarım kalmış bir cümle gibi ömrüm tükeniyor.