Hatıralarımı Hatırlamıyorum

Hala bıraktığım yerde hatıralarım
Direncim gün geçtikçe azalıyor
Boş bir sayfaya ömrümü karalıyorum
Ne kadar düşünsem de bugünlerde
Hatıralarımı hatırlamıyorum.
Derin bir orman kokusu çekiyorum içime,
Rüzgar ağaçlara çarptıkça
Yapraklar bir türkü tutturuyor
Bir ıslık gibi geçip gidiyor rüzgar
Ben üşüyorum,
Havadaki nem kemiklerime işliyor,
Çatlamış dudaklarım ise
Bir bardak sıcak çayın özleminde,
Sözlerin gibi, yüzün gibi
Sıcacık,
Oysa dostluğunu özledim,
Ve doğmamış güneşlere orantıladım
Hayatın anlamını.
Hiçbir şeyi hatırlamak istemiyorum,
Belki de tek bir şeyi unutmak istiyorum,
İçimden kopup gelen,
Bir ırmak bir nehir,bir şelale gibi
En sonunda dökülecek okyanusa
Ve kaybolup gidecek
Okyanusun köpüren dalgaları arasında ömrüm.
Başka bir boyuta geçişin anatomisi
Yüreğimdeki dağınıklık,
Ömrümün içindeki kök salmış bu tezat
Çarpıp kayalıklara,
Bin parça olacak birazdan.
Hatırlamak istedikçe
İçine gömülüyorum geçmişin
Şimşekler çakıyor
Anlık bir aydınlık kaplıyor her yanı,
Sonra her şey kendi karanlığına gömülüyor.
Beynim,
Bir demirci ustasının örs ve çekici arasında
Vurdukça vuruyor,
Ama bir türlü şekle girmiyor,
Ustada şaşırıyor bu işe.
Geçmişimi bir teleskopun arkasından izliyorum
Uzak yıldızlar gibi,
Karanlığa serpiştirilmiş birkaç nokta,
Hiç biri seçilmiyor,
Derken onlarda kayboluyor bir gün ağartısında
Ve ben geçmişsiz kalıyorum
Geleceğe merhaba bile demeden.
ne acıdır ki kayıp bir kent gibi
hatıralarımda kayboluyor,
belirsiz bir çizgi oluyor yaşam
sonsuza doğru uzanan,
bilmeden, bilinmeden
sınırsızca yaşanan...