Hatıralarım Miras Şiiri - Emrah Korkmazz

Ne güzel sevmiştim oysa yürekten,
Vuslat hayal oldu hasret mesken,
Hayat izin vermiyor ki gülelim doyasıya gönülden,

Yaşama tutunma çabası ıra'dı bizi
eyletmedi meşk-i meşguliyette
Gönlümüz aradı durdu aşk-ı
ayın şavkı ile muhabbette

Hasret kaldık yâre mecburiyetten
Vuslata çıkar elbet, sabrın sonu selametten.

Durup dururken yazılmadı bu haller,
Yâr hasreti kan olup akar kalptenn.

Hekim binbir gayretle,,
İlaç getirsende Halep'ten
Şifası yâr'in dudağında ki Bade'dedir,
Gayrı bişey gelmez elden..

Derman aramadık başka yerde
Düşmeyen varmı bu derde
Yumulmadı gözler gecelerce
Ağrıyıp sızlasada senelerce
Kahredip isyan eylemek olurmu
Gönülde keder dururmu
Hasreti dahi hoş gelir
Vuslata olan inanç daimdir

Ey yarenler
Kulak verin bu sözlere
Düşürmeyin gönlü közlere
Deva olun da dert vermeyin yüreğe
Haketmeyeni sevip israf etmeyin
Gönül Allah'ın evidir bunu eyi belleyin

Sakla bu sözleri kaybetme bir yere not et,
Belli değil kimin yolu ne zaman bitecek,
Gidecek bu beden göçecek diyardan elbet

Budur Emrah'ın son kelamı
Ne yaptıysa deva bulamadı
Kalmadı artık dermanı
Geçmedi kanayan yarası
Kızgın demirle hergün dağladı

Miras olsun arda kalan hatıraları
Gelen nesil bilsin yaşananları
Emaneti teslim etmeden
Son nefesi vermeden
Tebessüm ederek giderken
Bıraktıklarıdır nasihatı....