Hâtıraları Benimle Bırak...

Sen, benimsin sandım.
Ben de senin...
Ellerim tuttu ellerini.
Sıcak, sevgi dolu, sımsıkı...
Gözlerim gözlerine dalardı hep,
Sevgiyi, aşkı gözlerinden okumak için...
Gözlerini çekmedin.
Baktın derin derin...
Bir yol uzanırdı gözlerinden yemyeşil...
Kestane ağaçları dolu, yollar...
Sanki yürürdüm o yollarda,
Tutardı birbirini, kollar...
Nasıl bir güven duyardım bilsen,
Korur kollardın beni sen.

Gözlerim gözlerine dalardı hep,
Sevgiyi, aşkı gözlerinden okumak için...
Peki, ne oldu, niçin?
Neden dondu bakışlar?
Neden sıcak yürekte bu kışlar?
Bu sözler?
Neden, yüreği böylesi yakışlar?

Gitmek,
Gidebilmek,
Unutmak bu kadar kolay mı?
Böyle mi olmalı ayrılıklar?
Neden böylesi acıtır kalbimi kırıklar?

Ben, kapatamam sevgi kapımı,
Terkedip gitmek yok benim lûgatımda,
Unutmaksa hiç...

Ben, kendimle oturup ağlarım,
Söylemem kimseye, yürek dağlarım.
Git istiyorsan, yollar açık bak,
Düşünme beni,
Git, hâtıraları benimle bırak...
Yak istersen sende kalanları,
Anladım ki, yüreğin bana çok ırak...

Anladım ki, yüreğin bana çok ırak...

Hâlenur Kor 10 Şubat 2010