Ben yıllardan beri böyle,
Boynu bükük,
Gözlerim yerde
Dolaşıyorum.
Ümit sahillerinde.
Sahillerden aksa da insan seli,
Ben ümitsiz,ben sensiz,
hatıralardan eser yok.
Ne elemli ne sevimli.
Deniz vursa da dalgalarını,
hasret yüklü kıyıya.
Vermiyor tat, bitmiş bu rüya.
Öyle avare,öyle serseri
Ve ben ümit sahillerinde
Bir ümitsiz serseri…
Ben ümidi yok sahillerde gezerken
Ve düşünürken seni,
Ah görünseydi ufuklardan,
Ümit yüklü bir gemi,
Küçülmüş haliyle denizin ufkundan,
Yavaş yavaş büyüseydi bu gemi.
Gözlerimi dikseydim ona kırpmadan,
Bir ümit olsaydı yaşanmamış dünden.
Ve çok eskilerden,
Yaşanmış tek bir hatıra şekillenip,
Şimşek gibi geçseydi gözlerimden.
Yaşasaydı o hatırayı son kez,
Bu zavallı serseri
Ama yok,nafile bu teselli.
Bakıyorum her şey bitmiş.
Kalmamış tek bir hatıram.
Yaşanmış ve bitmiş her şey,
Yaşanan şu an, şu zaman,
Benim, içinde bulunduğum an.
Ah.. ne acı şimdi,
Uzak olmak hatıralardan.
Ve ne acı,ayrılmış olmak sevgiliden…
Anlasana ey mazi,anlasana beni,
Giden bir hatıramı ver,
Hatırım için, hatıra defterinden…
Ethem sözen.
2008-03-12
Kayıt Tarihi : 3.3.2009 17:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!