Hatıralar Uçmuyor Şiiri - Halil Türkoğlu

Soytarılar ne zamandan beri
Kralın tahtına göz dikmeye başladı.
Bu ne edigü belirsiz vahşet
Bir kedinin cinnet geçirip patilemesi olamaz.
Her bir yandan bir tarafa atıldık
Oysa yuvayı terk eden kuş,
Bir saman çöpü bulup genişletmesi gerekiyordu.
Şimdi dallarda kırık,
Taze ve her an yeşil olan dallar...
Gözlerin uçlarını süzüyorum;
Kirpikler batar tarzda ve gözlerde sadece
Tozdan korumak için o kirpikler yok.
Bir kişinin hayatını mahvedebilir bir ok...
Sana bakıyorum aynada
Bir göçebe, bu kışta nere gitmiş olabilir
Hangi sıcak yuvaya
Dallarım eğri diye
Rüzgarım toz kaldırmıyor belki benim
Belki o kirpikler kapanmıyor.
Hep yara hep ok şeklinde
Yuvamı dağıttın
Bir saman çöpü için küçük bir mutluluk için
Kırk takla atmak gerekiyor
Gelmedin.
Havaya baktığımda başım döner gibi olur
Yağmura alışık taşlarıma tüy gibi düşmedin.
Beklemek binlerce tozu yutmak demek!
Beklemek senin o saman çöpü dediğin anlarda
Yangın çıkarmak demek.
Uçmuyor !
Hatıralar uçmuyor.