Hatıralar Müzesinin Yalnız Günler Odası

Şimdi bir yılan çıkarıyor gömleğini
Sürünme günlerinin sahipsiz lekeleriyle
Hatıralar müzesinin yalnız günler odasında
Kendi içine düştükçe göz göze geleceğin
Bir askıdır geçmiş kapı arkasında
Asılıyor, içini yakarken
Tavında dövülen günlerin

Bak bitti işte, geldi beklediğin son
Aslında sen evren değiştirirsin istersen
Çünkü ışık hızında enerjiye dönüşür madde
Ve üşür yine de ellerin yıldız parıltısında
İşte ışık sensin gittiğin kadar
Durma bir yol çiz şehirler arasında
Ki hiçbir güzergah kalmasın dilek tutmayan.