HaTıRaLaR Şiiri - Emine Sönmez

HATIRALAR

Yıllardır çekiyorum hasretinin yükünü,
Bana ver, ben çekeyim dertlerinin yekünü,
Bu günü yaşıyorken sakın unutma dünü,
Seni de benim gibi geçmiş yıllar oyalar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Gözlrimden gitmiyor, geçmişin hatırası,
Bir gün yine seversin, olmaz aşkın sırası,
Böyle biter mi sandın, bu gönül macerası,
Ayrılık ateşten ok, canevinden yaralar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Hiç mi düşünmemiştin bir gün ipler kopacak,
Sen tutmazsan elinden, başkaları kapacak,
Avuçlarımda elin, bir güneş gibi sıcak,
Yüreğimde fırtına kopuyor, bu aralar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.

Dilerim hiç bir mevsim, açan güller solmasın,
Benim gibi gönülden sana bakan olmasın,
Bir özelliği vardır belki de, kara yas' ın,
Hep ben yalnızlık çektim, hep ben giydim karalar,
Kurumuş yaprak gibi düşüyor, hatıralar.