Seremiyorsun herşeyi
Ulu orta
Güzelim kokulu örtüleri
Aradantelleri,tülbentleri
Dökemiyorsun.
Kıyamıyorsun narin ince dokumalarına.
İmleklerine,renklerine,kıvrımlarına.
Zaman zaman çıksa da
Bahar sonunda,
Yaz ortasında
Güneş vursun,ısınsın diye yüzleri.
Ancak asla kalmaz gece ayazına,
Kalkar hepsi,sıra sıra katlı çeyiz sandığına.
Sararır belki kullanmadıkça ama;
Tertemizdir hepsi
Dizi dizi ard arda.
Ne sen dokunursun ne el vurdurursun,
Dökülmesin diye renkleri,
Seremezsin hiçbirini
Ulu orta.
26.03.2010/ANKARA
Serpil TaşyürekKayıt Tarihi : 23.5.2010 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgi ve selamlar :)))
Bazen okuduklarım
öylesine içten soluyorum ki
o satırları
geçmişe dönük nevarsa anılarda
bir bir yaşatıyor yaşıyorum
kutlarım şairim
Sayın TAŞYÜREK neyi,nasıl anlatacağını çok iyi biliyor.
Sözü olanca yalınlığıyla ve etkili kullanışı okurun şiire bağlanmasını olanaklı kılıyor.
İnsan tek'inin yaşama ve onun ayrıntılarına ayrık bakışı ve pratiğe dönüştürme istencindeki ayrıklık şiirin yaslandığı temel odak olarak görünüyor.
Okumak bir emektir.
Bu şiir okumaya değiyordu.
Kutluyorum.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (6)